شب یلدا
برگهایی از تاریخ
شهادت آیت الله دکتر مفتح(۱۳۵۸ه.ش)-روزوحدت حوزه ودانشگاه-روز جهان عاری از خشونت وافراطی گری
چگونه باغشهر زیبای نطنز و طَرقرود به ویرانه تبدیل شد؟
۲۰ آذر ۱۴۰۲
ایرنا
- پژوهش
- پژوهش اجتماعی-فرهنگی
تاریخ انتشار: ۲۰ آذر ۱۴۰۲ - ۱۵:۱۱
چگونه باغشهر زیبای نطنز و طَرقرود به ویرانه تبدیل شد؟
تهران- ایرنا- بررسی گزارشها و اسناد مختلف در رابطه با تخریب محیطزیست توسط معادن در منطقه نطنز، نشان میدهد که برخی افراد نمیخواهند مساله تخریب معدن در این شهر پایان یابد.
در قسمت دوم سریال ماندگار «بوعلیسینا» ساخته کیهان رهگذار در سال ۱۳۶۴، گفتوگوی جالبی میان سه پسر «امیر نوحبن منصور» سامانی و بوعلیسینا رخ میدهد که قسمت پایانی این گفتوگو بسیار جالب و خواندنی است. وقتی روانشاد «امین تارخ» در نقش بوعلیسینا در مییابد که سه فرزند، علیه پدر خود توطئه کرده و قصد دارند تا او را با مرگ تدریجی از طریق داخل کردن سم به غذای او، وی را بکشند، به فرزندان شاه سامانی میگوید:
«اگر بدین منوال بگذرد، نه سواری، نه شمشیرزنی، نه شکار، نه زن و نه فرمانروایی، بلکه امیر[شاه سامانی] زندگی را وداع میکند». در پاسخ به او هم «اسماعیل محرابی» در نقش فرزند کوچکتر، زیرک و باهوش امیر سامانی میگوید: «پس طبابت تو به چه کار میآید؟» پاسخ ابن سینا شنیدنی است:
«آنگاه که نزدیکترین کسان، به کسی مرگ او را بخواهند، به هیچ!»
اصل ماجرا آنجا شروع شد که با ورود مدیران غیر بومی و حتی مدیران بومی ناآگاه به شرایط اقلیمی، مبنای توسعه و اشتغالزایی با فروش منابع طبیعی شدت یافتماجرا از کجا آغاز شد؟
پیش از آنکه بدانیم ماجرای تخریب منطقه نطنز از چه زمانی آغاز شد، لازم است تا ابتدا اطلاعاتی در مورد خود شهر و روستاهای اطراف آن بدانیم.
نطنز شهر کوچکی محصور در کوهستان کرکس از رشته کوههای مرکزی در شمال استان اصفهان و در جوار کویر مرکزی ایران قرار دارد. به همین دلیل دارای آب و هوای معتدل در بهار و تابستان و سردسیر در پاییز و زمستان است. به سبب همجواری با کوههای نزدیک به ۴ هزارمتری کرکس باغات سرسبز و قناتهای پرآبی در این محدوده ایجاد شده و همین امر موجب شده تا اقلیم بسیار متفاوتی از سایر نواحی همجوار داشته و به درستی لقب «باغشهر» به خود بگیرد.
بدین معنی که اگر از بالا به این شهر نگریسته شود،(به غیر از نواحی جدید) بیشتر درخت و باغ دیده شده و ساختمانها و خیابانها در زیر درختان پنهان هستند. این وضعیتی است که نه تنها در خود شهر بلکه در مناطق اطراف این شهر مانند شهر «طَرقرود» و یا دهستان «بَرزرود» که هر دو در دامنههای کرکس قرار دارند، هم به شکلی بهتر وجود دارد.
جنس سنگهای این کوهستان هم از نوع آذرین (بازالت یا گرانیت) یا تراورتن است که به دلیل عدم وجود تیغههای مخصوص برای برش سنگ گرانیت تا اوایل دهه هفتاد، بخش زیادی از کرکس دست نخورده باقی ماند. اما سنگ تراورتن به دلیل جنس نرمتر نسبت به گرانیت، قابلیت استحصال با هزینه کمتر را داشت.
از اواخر دهه ۶۰، زوال نطنز کلید خورد
اواسط دهه ۶۰ شمسی، نخستین اقدامات برای بهرهبرداری محدود از چند منطقه در طرقرود و استخراج سنگ آهکی «تراورتن» انجام شد. معادن بسیار کوچک با ابزارآلات معدنی اولیه و ساده که قدرت تخریب چندانی نداشت، مشغول به کار بودند. به دلیل شرایط جنگی کشور و حضور بیشتر داوطلبان در جبهههای جنگ تحمیلی و شرایط خاص آن دوره و همچنین عدم سرمایهگذاریهای کلان در بخش معدن و استخراج، معادن چندان رونقی نداشتند. ضمن آنکه به دلیل عبور شاهراه ارتباطی تهران به مناطق جنوب(بندرعباس و هرمزگان) و جنوبشرق(کرمان، زاهدان و چابهار) و حتی جنوبغرب(شیراز و بوشهر)، بیشتر مشاغل این منطقه در زمره مشاغل خدماتی مانند رستوران، تعمیرگاه، مهمانخانه و یا مشاغل صنعتی مانند تعدادی کارخانه در شهرکهای صنعتی و مشاغل دولتی بود. شاغلان این بخشها هم اغلب از مردم منطقه بوده و به ندرت افراد مهاجر در این شهر حضور داشتند. حضور افراد بومی هم به دلیل وجود هنجارها و همبستگی عمیق اجتماعی مردم و مسوولان، یک نگاه دلسوزانه و در راستای پیشرفت همهجانبه بود که کمتر منافع فردی در آن دخیل میشد.
اما با پایان یافتن جنگ تحمیلی و تغییر مسیر ارتباط ترانزیت کشور از منطقه نطنز، نه تنها بسیاری از مشاغل در این ناحیه از بین رفت، بلکه موجب مهاجرت بخش زیادی از جمعیت این شهر به شهرهایی مانند کاشان و تهران و اصفهان شد. بسیاری از نخبگان از منطقه مهاجرت کرده و تازهواردانی به شهر وارد شدند که کمتر هنجار و همبستگی اجتماعی با مردم بومی داشتند.
نگاه مدیران غیربومی هم بیشتر یک نگاه «توسعه از جنس کمی و ناپایدار» بود. در نتیجه چنین وضعیتی بسیاری از کارخانجات و صنایع در منطقه ایجاد شدند که کمتر تناسبی با شرایط اقلیمی داشته و یا بسیاری از آنها در جایی احداث شدند که بیشترین ضرر و زیان را برای شهر و مناطق مسکونی داشتند. شهرک صنعتی «اوره» نمونه بارز آن است که بهترین نقطه شهر برای سکونت تبدیل به منطقه صنعتی شد و به سبب موقعیت بالادستی آن برای شهر، هم هوای آلوده و هم منابع آبی منطقه به دلیل نشت پسابهای صنعتی به آبهای سطحی و زیرزمینی، چیزی بود که عاید باغهای نطنز شد.
وضع قوانین حفاظت از محیطزیست گرچه نقطه خوشایندی برای فعالان محیطزیست بود، اما به دلیل عدم حضور به موقع و درست دستگاههای نظارتی، تاثیری در کاهش روند تخریب سه منطقه اوره، کُمجان و طرقرود نداشت
معادن تیر خلاص را زدند
اما این تنها بخش کوچکی از داستان تبدیل باغشهر نطنز و طرقرود به ویرانه است. اصل ماجرا آنجایی شروع شد که با ورود مدیران غیر بومی و حتی مدیران بومی ناآگاه به شرایط اقلیمی، مبنای توسعه و اشتغالزایی با فروش منابع طبیعی شدت یافت. در اوایل دهه هفتاد شمسی و جذب سرمایه و همچنین پیشرفتهای صنعتی برای برش سنگهای گرانیتی، ورق بخت سنگهای گرانیتی برگشت. این توسعه با نوع رویکرد مسوولان شهر به بحث اشتغال و توسعه همراه شد و درست از این نقطه به بعد، به تدریج ویرانههایی از طبیعت و زخمهای کاری آن هویدا شد. توسعه معادن در دهه هفتاد به قدری شدت یافت که حتی یک معدن سنگ درست در جوار یکی از آثار باستانی(گنبدباز) و کنار منازل مسکونی آغاز به کار کرد و به مدت ۵ سال تیغ ابزارآلات معدنی را بر پیکره کوهستان فرو کرد.
توسعه افسارگسیخته معادن تنها به نطنز و روستای اوره ختم نشد. به دلیل ورود ماشینآلات سنگین و بهروز، بسیاری از مناطق دورافتاده و بکر هم دستخوش این تخریبها قرار گرفت. تا جایی که با ورود «علی سلاجقه» معاون رییس جمهور و رییس سازمان حفاظت از محیطزیست در بهار سال جاری به منطقه طَرقرود، این شهر زیبا و هدف گردشگری با تشبیه به منطقه جنگ زده، بهت وی و اطرافیان را برانگیخت و موجب شد تا مهلتی سه ماهه برای جمعآوری ضایعات سنگ و تحدید منطقه معدنی، به معدنداران داده شود که در عمل تاکنون اتفاقی رخ نداده است.
توسعه معادن به مدت بیش از دو دهه ادامه یافت تا جایی که تعداد معادن از دو یا سه معدن سنگ در دهه ۱۳۶۰، به بیش از ۶۰ معدن فعال در دهه ۱۳۹۰ رسید. در این دوران با وجود اعتراضهای کم و بیش به گسترش معادن، برخی از محدودیتها اعمال شد و قانون توسعه معادن هم با ورود جدیتر سازمان حفاظت از محیطزیست، رنگ و بوی قانونیتری یافت. این قوانین اگرچه نقطه خوشایندی برای فعالان محیطزیست بود، اما به دلیل فقدان حضور به موقع و درست دستگاههای نظارتی، تاثیری در کاهش روند تخریب سه منطقه اوره، کُمجان و طرقرود نداشت.
آبهای روانی که از کوهستان کرکس به سمت نطنز سرازیر میشد و دارای سند قدیمی مالکیت بود، به راحتی توسط معادن بلعیده شد. در حالی که در استان اصفهان به دلیل شرایط حاد منابع آب و بنابر قانون انفال هرگونه استفاده از منابع آبی عمومی ممنوع بود؛ استخرهای بزرگ ذخیره آب برای برش سنگ توسط معدنداران ساخته شد.
روند تخریب آنقدر پیش رفت تا بالاخره واکنشهای کوچک فعالان محیطزیست گسترش یافت و در مهرماه سال ۱۳۹۵ یکی از بزرگترین تجمعات مردمی در مقابل فرمانداری شهرستان نطنز در اعتراض به روند تخریب محیطزیست و پایان کار معادن، شکل گرفت. بعد از آن نیز بارها و بارها بسیاری از کشاورزان و فعالان محیطزیست تجمعاتی را برای حمایت از کوهستان کرکس برگزار کردند که بسیاری از آنها بازتاب هم داشت.
برخی مسوولان نمیخواهند مساله تخریب محیطزیست توسط معادن در نطنز پایان یابدبا فعالان محیطزیست چه برخوردی شد؟
همراه با گسترش فضای مجازی و شبکههای اجتماعی، روند اعتراض اجتماعی به گسترش فعالیت معادن هم افزایش یافت. گروههای مردمی و حمایت از کرکس فعالیت جدیتری داشتند و با شکایات از معادن قضیه حق قانونی مردم در اعتراض به تخریب گسترده و بیقانونی معادن در برداشت بیرویه به دستگاه قضایی کشیده شد و دستگاههای مسوول مانند اداره حفاظت از محیطزیست، سازمان آب منطقهای، اداره صمت و ... ناچار به ورود شدند.
اما از آنجا که بحث اشتغال و ایجاد درآمد از اولویت بیشتری نسبت به محیطزیست برخوردار بود و به تناسب آن قانون هم در حمایت از معادن تصویب شده بود، رای قانونی قوه قضاییه نیز بر مبنای همین قانون صادر شد. اما مساله اینجا بود که سازمان آب منطقهای قوانین بسیار سختگیرانهای داشت و مطابق با این قانون استفاده از آب کشاورزی برای صنایع و یا آب شهری برای مصرف کشاورزی و صنعتی، غیر مجاز است.
با این قانون به دلیل قرارگیری معادن در مناطق صعبالعبور کوهستانی و تخصیص نیافتن انشعاب آب به آنها و همچنین ممنوعیت برداشت آب از چشمهسارهای کوهستان که همه آنها دارای سند مالکیت از سدهها قبل هستند و نیاز شدید دستگاههای برش سنگ به آب، تنها راه جلوگیری از فعالیت معادن، استفاده از اهرم سازمان آب منطقهای است که به لحاظ قانونی هم مورد حمایت قرار دارد.
اما نکته اینجاست که به دلیل حضور مسوولان غیربومی در منطقه، در یکی از تجمعات اعتراضی مردم و معدنداران در منطقه طرقرود، رییس اداره آب منطقهای نطنز، به صراحت میگوید که معادن مجوز بهرهبرداری آب ندارند و برای قانونی شدن میتوانند بیایند و از اداره آب مجوز بگیرند!
اعتراض مردم به تجاوز معادن به محدوده مسکونی هم موجب شد تا جای مجرم و شاکی عوض شود و طی اقدامی عجیب افراد مغبون و ضرر دیده نطنزی و طرقی که سالخورده هم بودند، پس از برگزاری یک کوهگشت اعتراضی خانوادگی در منطقه اوره، به دلیل «ورود به عنف و تخریب محیطزیست» مورد شکایت معدنداران قرار گرفتند.
در اتفاقی بسیار عجیبتر هم «اداره منابع طبیعی و آبخیزداری» استان اصفهان به موجب «اجرای طرح معدن»و به استناد ماده ۹ آییننامه اجرایی قانون اصلاح تبصره یک ماده ۴۷ قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت در ازای حذف حداقل یک مرتعدار با ۲۴ راس دام، به مبلغ ۹۶۸ میلیون ریال، حداکثر ظرف مدت ۱۰ روز فرصت داده شده تا از منطقه به نفع معدندار خارج شود.
نکته جالبتر آنکه در این نامه ذکر شده که اگر مرتعدار از دریافت این مبلغ و خروج از منطقه اقدام نکند، این مبلغ به حساب خزانه واریز شده و به مرتعدار تعلق نمیگیرد. ضمن آنکه مبلغ فوق توسط اداره کل به هیچ وجه نافی توافق مرتعدار و معدندار نخواهد بود.
بعد از تماس با یکی از همین مرتعداران مشخص شد که نامه مذکور نه تنها هیچ شماره و تاریخی ندارد، بلکه هیچ ارگانی حاضر به پذیرش آن نیست و گویا «اداره منابع طبیعی» بزرگترین تخلف را در این زمینه مرتکب شده است. به عبارتی از آنجا که سازمان حفاظت از محیطزیست در ارائه زمین به معدنداران به شدت سختگیر و کاملا مخالف است، اداره منابع طبیعی زمینها و مراتع را در اختیار معدنداران گذاشته است.
موضوع این نامه بعد از تماس با اداره منابع طبیعی شهرستان نطنز و کارشناس این حوزه در میان گذاشته شد که بعد از انکار چندباره این نامه و این که محتوای نامه مربوط به سال ۱۳۸۵ (یعنی قبل از تبدیل منطقه کرکس به منطقه حفاظتشده) بوده و این نامه مربوط به دو سال اخیر نیست، بر مفاد قانونی آن تاکید کرد. اما بعد از آنکه به وی گفته شد «در انتهای نامه شماره تلفن منابع طبیعی استان اصفهان با کد جدید قید شده، که نشان میدهد نامه مربوط به همین دوران کنونی است و از فحوای نامه این چنین بر میآید که اگر مرتعدار از گرفتن مبلغ مذکور به هر نحوی خودداری کند، بدون توجه به خواست مرتعدار، مبلغ مورد نظر به حساب خزانهداری کل واریز شده و زمینهای مرتعداران در اختیار معدنداران قرار میگیرد» کارشناس مربوطه تمام این موارد را تایید کرد.
هرچند که خود کارشناس هم از تخریب معادن ابراز ناراحتی میکرد، اما متاسفانه چنین چیزی به معنای باز گذاشتن دست قانون برای معدندار و تخریب منطقه حفاظتشده کرکس است که اداره منابع طبیعی هم پشتیبان آن است!
آنچه مشخص است در رابطه با معادن نطنز نه تنها قانون بهرهبرداری به درستی رعایت نشده، بلکه برخی مسوولان و مردم هم در ایجاد چنین شرایطی نقش مهمی دارند و به مصداق همان دیالوگ مشهور بوعلیسینا باید گفت: «آنگاه که نزدیکترین کسان به نطنز مرگ او را بخواهند، طبابت و دلسوزی به هیچ نتیجهای نمیرسد!»
سنگ تراورتن کرم طرق
سنگ تراورتن کرم طرق
سنگ تراورتن کرم طرق با تم رنگی کرم و کرم شکلاتی و شکلاتی یکی دیگر از سنگهای تراورتن کرم رنگ با معادن بسیار در منطقه طرقرود است. این سنگ به عنوان یکی از محکمترین سنگهای تراورتن ایران شناخته میشود و دارای قیمت مناسبی در بازار سنگهای تراورتن است.
شهادت آیت الله دستغیب سومین شهید محراب به دست منافقان(۱۳۶۰ه.ش)
سرو سروین طرقرود
17 آذر 1402
ایران
درنا جعفری
اشتراک گذاری
یا لینک را کپی کنید:
کپی
قدیمی ترین درختان ایران کجا هستند؟
فهرست مطالب
صحبت از درخت که میشود، چیزی جز نعمت، برکت و زیبایی در ذهن ما تداعی نمیشود. تا حالا فکر کردهاید اگر درختی نبود، چه بر سر زندگی ما میآمد؟ بیشک زمین پر میشد از آلودگی و زشتی. نه سایهای بود برای استراحت، نه میوهای بود برای خوردن، نه شغلی بود برای کشاورز و نه هوا پاکیزه بود. همینطور که در زندگی امروز، درختان از اهمیت ویژهای برخوردارند، در ایران باستان نیز عنصری مقدس بودهاند. ایرانیان به یمن مراسمات شادی و مذهبی خود درخت میکاشتند. جالب است بدانید بعضی از قدیمی ترین درختان ایران، قدمتی چندصدساله دارند و شاهد اتفاقات تاریخی بسیاری بودهاند. بهدلیل ارزش و قدمتی که این درختان دارند، در این مقاله تصمیم گرفتهایم شما را با درختان قدیمی کشورمان آشنا کنیم.
برای رزرو بلیط هواپیما ارزان قیمت با سه کلیک همراه باشین!
سرو ابرکوه یزد؛ یکی از قدیمی ترین درختان ایران
در شهرستان ابرکوه استان یزد، 4000 سال است که درختی روییده به نام سرو ابرکوه. این درخت که مظهر شکوه و قدرت است، ارتفاعی برابر با 28 متر، قطر 4 متر و شاخههایی با طول 8/1 تا 5/2 متر دارد. سرو ابرکوه که در فضای باز اما در محیطی حفاظتشده قرار دارد، همیشه باعث حیرت بازدیدکنندگان شده و هیبت خود را به رخ همگان کشیدهاست. اگر به سرو ابرکوه، یکی از قدیمی ترین درختان ایران نگاه کنیم، تنههایی درهم تنیده را میبینیم که مانند تکیهگاهی محکم شاخ و برگهایش را در آغوش کشیدهاست. درمورد این که چه کسی این سرو نیرومند را کاشتهاست، روایتهای زیادی وجود دارد؛ برخی میگویند زرتشت برای اولین بار آن را کاشتهاست و به همین دلیل به سرو ابرکوه، سرو زرتشت نیز میگویند. برخی دیگر میگویند از بین سلیمان نبی، ابراهیم، اسکندر مقدونی و ضحاک، یکی این سرو را کاشتهاست. البته روایت مکتوبی هم وجود دارد که میگوید حضرت نوح و خاندانش به شکرانه رهایی از طوفان این درخت را کاشتهاند و کاشت درخت را به یافث، فرزند خلف نوح نسبت دادهاند. یک ماجرای تاریخی جالب نیز وجود دارد. گویا اصحابی وجود داشتهاست به نام اصحاب رس که مورد نفرین پیامبرشان قرار گرفتند و محل زندگیشان نابود شد. تنها چیزی که از شهرشان باقی ماند، همین درخت سرو ابرکوه بود.
جالب است که مارکوپولو در کتاب خود از سرو ابرکوه نام برده و این درخت را همچون آبشار سبزی میپندارد که بر روی زمین فرود آمدهاست و از هرطرفش که واردش میشوید، شما را به دریا، کویر و خورشید میرساند. اگر به بازدید از این سرو شگفتانگیز که یکی از قدیمی ترین درخت های ایران است رفتید، خواهشمندیم برای حفظ و نگهداری این موجود زنده و ارزشمند کوشا باشید.
درخت سرو هرزویل
درخت سرو هرزویل یکی از قدیمی ترین درختان جهان است که در دو کیلومتری شمال شرقی منجیل و در استان گیلان قرار دارد. سرو هرزویل، درختی همیشه سبز است که با تنه تنومند و شاخههای موجدارش، نمادی از استواری و زیبایی است. ارتفاع این درخت، 30 متر و قطر تنهاش 4/4 متر است و در گروه درخت سروناز یا سرو شیراز قرار دارد. درمورد طول عمر درخت سرو هرزویل دو نظریه متفاوت وجود دارد؛ برخی میگویند بیش از هزار سال قدمت دارد و برخی نیز میگویند قدمتش به 3000 سال قبل برمیگردد. این درخت افراد مشهوری مانند ناصرخسرو و ناصرالدین شاه را به خود دیدهاست که البته ناصرخسرو در سفرنامهاش به آن اشاره کردهاست.
این سرو نامش را از روستای هرزویل گرفتهاست. جالب است بدانید که اهالی این روستا، سرو هرزویل را مقدس مینامند و برای برآورده شدن آرزوهایشان به این درخت قفل و پارچه سبز میبندند. البته باید بگوییم برای حفاظت از این اثر کهن، دورش را فنس پیچیدهاند و مردم قفل و پارچههایشان را دور میلههای فنس میبندند.
چنار تنگ چنار؛ از قدیمی ترین درختان ایران
چنار تنگچنار که در شهر مهریز استان یزد واقع شدهاست، ارتفاعی برابر با 19 متر دارد و قطر متوسط تنهاش سه متر است. این درخت نامش را از روستایی که در آن قرار دارد، به نام تنگچنار گرفتهاست. مردم چنار تنگچنار را که یکی از قدیمی ترین درختان ایران است مقدس میشمارند، البته به آن چیزی وصل نمیکنند، بلکه نذورات خود را به شماره حسابی که برای این درخت درنظر گرفته شدهاست واریز میکنند تا خرج نگهداری از آن شود. برخی میگویند سن این درخت کهن 600 سال است و برخی به 1200 سال اشاره دارند. چنار تنگچنار دارای موقعیتی جذاب است؛ چراکه در کنار مسجد جامع دهستان تنگچنار و چشمه قنات قرار دارد.
ارس شهرستانک
درخت ارس شهرستانک یکی از قدیمی ترین درختان جهان است که به گفته بعضی 2800 سال و به عقیده بعضی دیگر 3500 سال قدمت دارد. به این درخت، پیر تودار نیز گفته میشود؛ دقیقا همانند موجودات پیر افسانهای است که با وجود عمری طولانی همچنان تمام قد ایستاده و روزگاران زیادی از دوره شاهنشاهی هخامنشیان به خود دیدهاست. ارتفاع ارس زیبا و ارزشمند، 13 متر است و در استان البز واقع شدهاست.
سرو روستای طرز؛ از قدیمی ترین درختان ایران
یکی دیگر از سروهای زیبا و بلندقامت در روستای زیبای طرز قرار دارد. قدمت این درخت که ارتفاعی 37 متری دارد، به سه هزار سال پیش برمیگردد و در فهرست قدیمی ترین درختان ایران قرار میگیرد. این درخت زیبا نیز شاهد تاریخی طولانی از دوران ساسانیان بودهاست و احتمالا اگر زبان در دهان داشت، ماجراهای زیادی برایمان تعریف میکرد.
درخت چنار چشمه اکبری
درخت چنار چشمه اکبری که یکی از قدیمی ترین درختان جهان است، در دامنه کوهی صخرهای در شهرستان قائن قرار دارد. قدمت این درخت زیبا و البته عظیم به 350 تا 400 سال پیش میرسد. تنه این درخت دارای فضایی بسیار بزرگ است که میگویند 20 گوسفند در آن جا میشود. درخت چنار چشمه نیز میان مردم از اهمیت ویژهای برخوردار است؛ بهطوری که در روزهای مهم مردم به درهای که درخت در آن وجود دارد میروند و زیر سایهاش مینشینند.
درخت گردوی عظیم اصفهان؛ یکی از قدیمی ترین درختان ایران
این درخت که در روستای کلوسه شهر فریدونشهر قرار دارد، قدمتی 950 ساله دارد و یکی از قدیمی ترین درختان زیبای ایران است. ارتفاع این درخت 18 متر است و با برگهای سبزش خودنمایی میکند. متاسفانه بخشهایی از این درخت دچار آسیب شدهاست که امیدواریم دیگر هیچ آسیبی به این سرمایه ملی و قدیمی وارد نشود.
درخت نوش کهنسال طرقرود
یکی دیگر از قدیمی ترین درختان ایران، درخت نوش کهنسال طرقرود است که در روستای طرقرود استان اصفهان قرار دارد. درخت نوش با عمر 650 تا 750 ساله خود به نام صبرین نیز شناخته میشود؛ چراکه این درخت با اینکه قرنها پیش به زمین افتادهبود، اما تسلیم نشد و با مقاومت و قدرت، در خاک ریشه کرد و سبز شد.
نوش خراسان؛ یکی از قدیمی ترین درختان ایران
درخت نوش در روستای استند واقع در شهرستان حاجیآباد استان خراسان روییدهاست. این درخت زیبا و باشکوه که در فهرست قدیمی ترین درختان ایران قرار دارد، قدمتی 900 تا 1000 ساله دارد. تنه ستبر این درخت مانند فردی است که با دستان مهربانش، شاخ و برگهایش را در دست گرفته و این همه سال استوار نگه داشتهاست.
کلام پایانی
در این مقاله قدیمی ترین درختان ایران را به شما معرفی کردیم. درختانی که با وجود عمری طولانی، همچنان مقاوم و استوار ماندهاند و مظهر شکوه و قدرتاند. امیدواریم که با خواندن این مقاله به اطلاعات عمومیتان افزوده شدهباشد. مشتاقیم دیدگاه خود را در قسمت نظرات این مقاله با ما درمیان بگذارید
روز قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
(تصویب قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران(۵۸))
روز جهانی معلولان
برگهایی از تاریخ
شهادت آيت اله سیدحسن مدرس(۱۶)
وروز مجلس
کشف بیش از یک کیلو گرم مواد مخدر در طرقرود
2.6هزارمشاهده۲۱:۳۳
کانال خبری نطنز
⭕️کشف بیش از یک کیلو گرم مواد مخدر در طرقرود فرمانده انتظامی شهرستان نطنز از کشف یک کیلوگرم مواد مخدر تریاک و دستگیری یک نفر توزیع کننده در طرقرود خبر داد. به گزارش پایگاه خبری پليس سرهنگ مهدی کریمی گفت: با تلاش مأموران کلانتری طرقرود فردی که اقدام به توزیع موادمخدر در طرقرود می کرد شناسایی در بازرسی از مخفیگاه آن مقدار یک کیلوگرم تریاک کشف و متهم نیز دستگیر شدوپس از تشکیل پرونده تحویل مراجع قضائی شد این مقام انتظامی افزود: مبارزه با قاچاق مواد مخدر در هر سطحی در دستور کار پلیس است و در این راستا بدون اغماض برخورد خواهیم کرد. کریمی در پایان از مردم خواست هر گونه مورد مشکوک را از طریق ۱۱۰ به پلیس اطلاع دهند. @natanz1401
توقف عملیات بهرهبرداری از معدن در طرق رود
۷ آذر ۱۴۰۲ - ۱۳:۵۶
فرماندار نطنز خبر داد
توقف عملیات بهرهبرداری از معدن در طرقرود نطنز
فرماندار شهرستان نطنز گفت: عملیات بهرهبرداری در بیش از ۵۰ هکتار از معدن احرار سپاهان ورگوران طرقرود نطنز متوقف شد.
به گزارش خبرگزاری ایمنا از اصفهان، محمد ظریفی صبح امروز _سه شنبه هفتم آذر_ در جمع خبرنگاران با اشاره به مطالبات مستمر مردمی در شهرستان، از توقف عملیات بهرهبرداری در بیش از ۵۰ هکتار از معدن احرار سپاهان ورگوران طرقرود خبر داد.
وی با بیان اینکه پیگیریها برای حل مشکلات ناشی از فعالیت برخی معادن در دست اجرا است، افزود: تا حصول نتیجه نهایی برای جلوگیری از تخلفات و برای تحقق حقوق قانونی مردم تلاش خواهیم کرد.
فرماندار شهرستان نطنز خاطرنشان کرد: کاهش محدوده فعالیت برای نخستینبار در معادن شهرستان اتفاق افتاده است، اما با تلاش مسئولان، پیگیری رسانهها و مردم به نظر میرسد آخرین بار نخواهد بود.
عملیات بهرهبرداری در بیش از ۵۰ هکتار از سطح برداشت در یک معدن شهرستان نطنز با پیگیری فرماندار، دادستان، مردم و مطالبه گران رسانهای متوقف شد. دوستداران محیط زیست و اهالی منطقه سالها است که نسبت به فعالیتهای مخرب بیش از ۶۰ معدن سنگ در منطقه حفاظت شده کرکس از جمله روستای اوره، کمجان و طرقرود شهرستان نطنز معترض بوده و خواستار برخورد قانونی با معادن متخلف هستند.
کد خبر
روز نیروی دریایی
روز نوآوری وفناوری ایران ساخت
مشاهده محموله غول آسا وعجیب در طرق رود
مشاهده محموله غولآسا و عجیب در جاده نطنز +فیلم
سنگینترین، پهنترین و مرتفعترین محموله جادهای کشور که ۲۲ مهر۱۴۰۲ در اراک بر کفی ۱۶۸ چرخ بارگیری شد به شهر طرقرود در شهرستان نطنز رسیدهاست. به گزارش مشرق، حمل اولین تجهیز راکتور احیای آهن اسفنجی (کولر) شرکت فولاد بوتیای ایرانیان کرمان توسط ماشین سازی اراک در دست انجام است و تا پایان سال برای نصب به کرمان میرسد. برای مردم و مسافران مسیر نیز دیدن این محموله که بسیار آرام و کند نیز حرکت میکند تعجببرانگیز است. مسیری به طول ۹۹۰ کیلومتر که معمولا ۱۰ ساعته طی میشود برای حمل این محموله حدود ۵ ماه طول خواهد کشید. محسن کریمی اهل شهرستان فشا در فارس راننده بوژی است که یک ماهی است سفر خود را برای حمل این...
ببینید | مشاهده محموله غولآسا و عجیب در جاده نطنز
به گزارش همشهری آنلاین حمل اولین تجهیز راکتور احیای آهن اسفنجی (کولر) شرکت فولاد بوتیای ایرانیان کرمان توسط ماشین سازی اراک در دست انجام است و تا پایان سال برای نصب به کرمان میرسد. برای مردم و مسافران مسیر نیز دیدن این محموله که بسیار آرام و کند نیز حرکت میکند تعجببرانگیز است. مسیری به طول ۹۹۰ کیلومتر که معمولا ۱۰ ساعته طی میشود برای حمل این محموله حدود ۵ ماه طول خواهد کشید. محسن کریمی اهل شهرستان فشا در فارس راننده بوژی است که یک ماهی است سفر خود را برای حمل این محموله غولآسا کردهاست؛ بوژی، کمر شکنی است با محورهای زیادتر از حالت نرمال به طوری که هرچه بار سنگینتر باشد، تعداد محورها نیز بیشتر است. کریمی...
عجیب ولی واقعی /محموله غول آسای ایران در نطنز
راننده محموله غولآسای ایران کیست؟
🔹️سنگینترین، پهنترین و مرتفعترین محموله جادهای کشور که ۲ مهرماه امسال در اراک بر کفیِ ۱۶۸ چرخ بارگیری شد به شهر طرقرود در شهرستان نطنز رسید، این محموله قرار است برای نصب تا پایان سال به کرمان برسد.
fna.ir/3ggvtu
@isffarsna
روز بسيج مستضعفان
(تشکیل بسيج مستضعفان به فرمان حضرت امام خمینی(ره)(۵۸))